Evolutie van tennis op gras
Het spel is een gevolg van de opkomst van het “gewone” tennis op grasbanen in de jaren ’70 van de 19e eeuw. Met name in Engeland werd het spelen van tennis populair, waardoor in 1877 het eerste grote grastoernooi werd georganiseerd, wat nu bekend is onder de naam Wimbledon. Het probleem met tennis in Engeland is dat de weersomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Zelfs tegenwoordig wordt Wimbledon regelmatig gestaakt vanwege een hoosbui, dus er was behoefte aan een vorm van tennis die ook binnen kon worden gespeeld.
Indoor (tafel) Tennis
Indoor tennishallen bestonden nog niet, omdat de bouwconstructie voor zo’n grote overkapping te duur was. De bouwindustrie was pas net begonnen met het gebruik van metaal; zo stamt de eerste wolkenkrabber met een metalen frame uit 1885. Om toch tennis te kunnen spelen moest er dus iets kleiners worden uitgevonden. In 1890 kwam de Engelsman David Foster daarom met het idee voor tafeltennis, zodat hij kon meeprofiteren van de populariteit van het “gewone” tennis. Hierboven kun je een plaatje zien van de allereerste tafeltennistafel.
Hierna ging het snel. In 1891 verhuisde Emma Barker van London naar de Verenigde Staten om daar het tafeltennis te introduceren. Ze vroeg een patent aan en verkocht het spelletje onder de naam “Indoor Tennis”
De beste tafeltennisballetjes
Toch duurde het nog een decennia voordat de echte doorbraak plaatsvond. De oplossing lag in het veranderen van het materiaal waarmee pingpongballetjes werden gemaakt. In de eerste versies werden de balletjes gemaakt van rubber of kurk. De rubberen balletjes stuiterden juist te veel – vergelijkbaar met stuiterballen – en de balletjes van kurk stuiterden juist niet genoeg. Pas in het jaar 1900 werden de plastic balletjes van celluloid geïntroduceerd, zoals wij ze nu kennen. Opvallend is trouwens dat celluloid tegenwoordig nergens meer voor wordt gebruikt – behalve voor tafeltennisballetjes en accordeons – omdat deze kunststof ontzettend brandgevoelig is. Probeer maar eens tafeltennisballetje bij het vuur te houden! (Pas op!)
De eerste versie van David Foster gebruikte overigens een rubberen balletje van 30mm, met een omhulsel van stof, om het stuitereffect te verminderen.
Na de uitvinding van het moderne balletje, werd tafeltennis erg populair en verkocht onder verschillende namen, waaronder Whiff-Whaff, Gossima, Ping Pong en Indoor Tennis. Uiteindelijk was het dus de Engelsman David Foster die het spelletje heeft uitgevonden, maar er waren meerdere partijen voor nodig om tafeltennis te maken, zoals we dat nu kennen.